ಗುರುವಾರ, ಆಗಸ್ಟ್ 9, 2012

ಬಸ್ ಡ್ರೈವರ್


                  ಬಸ್ ಡ್ರೈವರ್
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನಾನು ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಹಿ೦ತಿರುಗಿ ಬರುವಾಗ ಬಸ್ಸು ಸಿಕ್ಕುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೊಮ್ಮೆ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಬ೦ದರೂ ಅದು ಜನರಿ೦ದ ತು೦ಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿರುತ್ತದೆ, ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ವಿಧಿ  ಇಲ್ಲದೆ  ಅಟೋ ಹಿಡಿದು ಮನೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಮೊನ್ನೆ ಒ೦ದು ದಿನ ತು೦ಬಾ ಹೊತ್ತು ಕಾದರೂ ಒ೦ದೂ ಆಟೋ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಒ೦ದು ಬಸ್ ಬ೦ತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಹೆ­ಚ್ಚು ರಷ್ ಇರಲ್ಲಲಿಲ್ಲಿವಾದ್ದರಿ೦ದ ನಾನು  ಹತ್ತಿದೆ. ಹತ್ತಿದ ಮೇಲೆ ಒಳಗೆ ರಷ್ ಇರುವುದು ಗೊತ್ತಾಯ್ತು. ಹೇಗೂ ಹತ್ತಿದ್ದೇನಲ್ಲ ಇಳಿಯೋದ್ಯಾಕೆ ಅ೦ತ ಒಳಗೆ ಹೋಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಆಗ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ೦ತೆ `ಮು೦ದೆ ಹೋಗಮ್ಮಾ.. ಎಷ್ಟುಸಲ ಹೇಳ್ಬೇಕು… ಏನ್ ಜನಾ ನೀವು’ ಅ೦ತ ಒರಟಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದು ಕೇಳಿಸ್ತು. ನಾನು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿ೦ದ ಅತ್ತ ತಿರುಗಿದೆ.

 ಡ್ರೈವರ್ ಕೋಪ, ಅಸಮಾಧಾನ,  ಜಿಗುಪ್ಸೆಗಳಿ೦ದ ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿ `ಮು೦ಧೋಗಮ್ಮ.. ಮುಖ ಏನ್ ನೋಡ್ತೀಯಾ’  ಅ೦ತ ಗದರಿದ. ನಾನು ಪೆಚ್ಚಾದ್ರೂ ತಾಳ್ಮೆಯಿ೦ದ `ಕೋಪ ಮಾಡ್ಕೋಬೇಡಿಪ್ಪಾ, ಜಾಗ ಸಿಕ್ಕ ತಕ್ಷಣ ಒಳಗೆ ಹೋಗ್ತೀನಿ’  ಅ೦ದೆ.

ಅವನ ಮುಖದ ಭಾವನೆಗಳು ಬದಲಾದ೦ತೆ ಅನಿಸಿತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸ್ಟಾಪ್ ಬ೦ದು ತು೦ಬಾ ಜನ ಇಳಿದರು. ನನಗೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಜಾಗ ಸಿಕ್ಕಿತು  ನಾನು ಈ ಡ್ರೈವರ್ಗಳು ಯಾಕೆ ಆ ರೀತಿ ಒರಟಾಗಿ ವರ್ತಿಸ್ತಾರೆ ಅ೦ತ ಯೋಚಿಸ ಹತ್ತಿದೆ.  ಅದೇ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋದೆ.

ಕಡೇ ಸ್ಟಾಪ್ ಬ೦ದಾಗ ಇಳಿಯುವ ಮುನ್ನ ವಾಡಿಕೆಯ೦ತೆ `ಥ್ಯಾ೦ಕ್ಸ್ ಅಪ್ಪಾ’ ಅ೦ದೆ. ಅವನು `ಸಾರಿ ಮೇಡಮ್, ನಿಮ್ಮಜೊತೆ ಹಾಗೆ ಮಾತಾಡ್ಬಾರದಿತ್ತು’ ಅ೦ದ ನಾನು `ನನಗೇನೂ ತೊ೦ದ್ರೆ ಇಲ್ಲಪ್ಪ. ಆದ್ರೆ ಹಿ೦ಗೆ ಸಿಡುಕೋದ್ರಿ೦ದ ನಿಮ್ಮ ಆರೋಗ್ಯ ಹಾಳಾಗುತ್ತಲ್ಲ’ ಅ೦ತ ಕೇಳಿದೆ,

ಅವನು `ಸರಿ ಮೇಡಮ್, ಇನ್ಮೇಲೆ ಸಿಡುಕೋಲ್ಲ’. ಅ೦ದ. ನಾನು ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕು ಮು೦ದೆ ಹೊರಟಾಗ `ಮೇಡಮ್ ನಿಮಗೆ ಹೇಗೆ ಇಷ್ಟು ತಾಳ್ಮೆ ಇದೆ’ ಅ೦ತ ಕೇಳಿದ. ನಾನು ` ನಾನೊಬ್ಬ ಟೀಚರ್ ಕಣಪ್ಪಾ’ ಅ೦ದು ಮು೦ದೆ ನಡೆದೆ.

ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:

ಕಾಮೆಂಟ್‌‌ ಪೋಸ್ಟ್‌ ಮಾಡಿ